Ik vergeet wel eens wat

Afgelopen jaar is mijn schoonmoeder (82) overleden. Haar lijfspreuk de afgelopen jaren was
Ik vergeet wel eens wat.
Hierdoor wist ze zich lang staande te houden te meer door alles op te schrijven. Totdat ze door de mand viel en zich niet meer kon verschuilen achter haar leeftijd. De diagnose die volgende was onverbiddelijk.
Ze had de zieke van Alzheimer.
Maar zij is niet de enige, de diagnose komt bij vele gezinnen binnen en niet alleen bij oudere mensen.
Hoe lastig en verdrietig het ook is ook jongere mensen, nog volop in het werk proces kunnen geraakt worden door Alzheimer. Een heftig diagnose maar de weg er naar toe is vooral op jongere leeftijd minstens zo moeilijk. Want het begin stadium is lastig. Iedereen vergeet toch wel eens wat. Als je een druk leven hebt. Is het dan niet logischer om te denken dat men misschien wat overwerkt is of te veel op zijn bord heeft liggen?
Door mij in te zetten voor Alzheimer Nederland hoop ik geld in te zamelen voor onderzoek en goede voorlichting. Dat Alzheimer en Dementie beter en sneller gediagnosticeerd en behandeld kunnen worden en wie weet genezen.
Zowel de patiënten als hun naasten een stem te geven maar ook de hulp en ondersteuning die in dit proces nodig is.
1 op de drie vrouwen en 1 op de vijf mannen krijgt de diagnose Alzheimer of Dementie. Een schrijnende mensonterende en slopende ziekte, waarbij stukje voor stukje je geheugen afbrokkelt en beetje bij beetje je zelfstandigheid wordt ingewisseld voor verwarring en eindeloze gedachtekronkel waarin geen uitweg meer is.