2. Alzheimer Nederland
  3. Maak mijn Vierdaagse onvergetelijk!

Maak mijn Vierdaagse onvergetelijk!

Christel Vriends
van totaal € 2.000 (111%)

Hoi! Wat leuk dat je de moeite neemt om een kijkje te nemen op mijn pagina!Ik ben Christel, 28 jaar en woonachtig in het mooie Breda (NB).

Ik loop de Nijmeegse 4-daagse dit jaar voor het eerst en wat vind ik dit spannend... Ik hoop dat het een onvergetelijke ervaring gaat worden!

En dat vergeten is bij Alzheimer juist een van de grote problemen...
Kan je je voorstellen wat het met iemand doet als je langzaamaan steeds meer gaat vergeten en uiteindelijk je dierbaren niet meer herkent? Alle mooie (maar ook minder mooie) herinneringen die je in je leven hebt gemaakt vervagen?

1 op de 5 mensen krijgt dementie. Door dementie raak je jezelf en elkaar kwijt. Wat alz... het jouw ouder, partner of kind is?
Het aantal mensen met dementie verdubbelt in de komende jaren en een oplossing is er niet. Nóg niet. Onderzoekers kunnen dementie stoppen, maar alleen als er meer onderzoek komt.
Bron: www.alzheimer-nederland.nl

Help jij mij om mijn 4-daagse experience onvergetelijk te maken? Laten we samen ervoor gaan dat steeds meer mensen langer kunnen genieten van hun mooie herinneringen! Ik heb een paar foto's van mijn recentste mooistee herinneringen toegevoegd!

€ 250 opgehaald

€ 500 opgehaald

€ 1.000 opgehaald

Eerste donatie ontvangen

10 donaties ontvangen

25 donaties ontvangen

50 donaties ontvangen

Een blogbericht geplaatst

Toon meer
Bekijk alle
€ 5 20-07-2024 | 06:08
€ 10 19-07-2024 | 11:37
€ 15 19-07-2024 | 08:45 Goeie actie Christel! Succes met de laatste dag!
€ 10 18-07-2024 | 11:52
€ 10 18-07-2024 | 11:42
Bekijk alle

DAG 3 - Donderdag 18 juli

 21-07-2024 | 10:18 De dag van start 3, we zijn over de helft! Vanochtend stond ik een beetje zwaarmoedig op. De benen beginnen iedere ochtend net wat meer zeer te doen en ik merk dat wanneer ik in bed lig mijn linkerenkel ook pijnlijk is. Hoe moet dat dan vandaag aangezien er weer 39,3KM op de planning staat... Snel wat paracetamol erin, een goed ontbijtje, en samen met Resy, Susan en vandaag ook Diede zaten we om 4u36 weer in de bus ondeweg naar de Wedren in Nijmegen. Rond 5u10 werd mijn bandje weer gescand, Diede voegde net na de start tussen de dronken studenten in op het parcours. We besloten om vandaag lekker met Suzan en Resy samen te lopen. Zo zitten er wat meer stops in, heb je wat aanspraak al die uren en kan je elkaar helpen op momenten dat het wat lastiger gaat.  Om iets voor half 7 kwamen we langs een kraam waar ze koffie en appelflappen verkochten. Deze stop zit vast in de routine van Resy en Suzan, dus stopten wij ook voor een flap en een bakkie! Complimenten aan deze bakker want man hij was erg  goed!  Ze noemen dag 3 de Koninginne-etappe. Vanuit Nijmegen gaat de route naar Malden, Mook, Plasmolen, Milsbeek, Breedeweg en Groesbeek, om vervolgens via de Zevenheuvelenweg uit te komen in Berg en Dal en aansluitend weer Nijmegen in. Wat een mooie route was dit zeg! Vanaf half 7 begon het zonnetje te schijnen en dat is niet meer gestopt. Het was wel een beetje té warm om lekker te lopen, maar zo heb je altijd wat te klagen. De dames hebben een pakket aangeschaft waarin de R.E.T. rustposten zitten. Dit is een goede tip voor een volgend jaar, er zit namelijk om en nabij iedere 10KM een rustmoment in je route waar je wat kunt eten/drinken en even zitten. Om 7u45 dus de eerste R.E.T., waar Diede en ik lekker in het gras ploften en een bammetje gebakken ei (geweldig idee Els!) pakten.  Rond 10u waren we bij de tweede R.E.T. net voor Milsbeek. We namen plaats, schoenen uit en voeten op tafel. Heerlijk even luchten en weer wat eten en drinken. Na een korte pauze door richting Groesbeek. De eerste hindernis is de "col du st. Jean", beter bekend als de sint Jansberg. Op het steilste stuk is het maar liefst 13% klimmen. De Koninklijke Marechaussee en Engelse militairen gaven het tempo aan met hun gezang (PUSH, PUSH, PUSH a little harder!) en binnen een mum van tijd waren we boven. Wat een mooie uitzichten!  Na een korte pauze in de schaduw terug beneden begonnen we aan het stukje naar Groesbeek. We liepen erg veel in de zon, wat het er niet makkelijker op maakte. Tussen Breedeweg en Groesbeek hebben we geprofiteerd van de erg hoge maïs. Maandag en dinsdag ging ik nog braaf iedere keer in de rij staan voor een toilet, maar dit scheelt je al gauw bijna een half uur stoppen... Resy en Suzan zijn bazen als het gaat om struiken/goedgeparkeerde auto's spotten, en ik lift graag mee op hun kennis!  In Groesbeek was het een groot feest. Rijen mensen langs de weg waarbij de ene box nog luidere muziek speelde dan de andere. Bij de rotonde van de Jumbo werd echter het gefeest overstemd door sirenes, en moesten we maken dat we aan de kant gingen. Een ambulancemotor kwam van voor en moest tegen de richting in zich een weg banen door de menigte.  Rond 12u45 aangekomen bij "onze bushalte" bij de camping zagen we de paraplu van de moerse boys al ijverig naar links en rechts gaan. Onze heldin Els had daar twee stoelen gestationeerd waar Diede en ik lekker op konden neerploffen. De paraplu zorgde voor de meer dan welkome schaduw en we vulden de suiker- en zoutgehaltes aan met ranja en chips die Els voor ons had klaarstaan.  Els vertelde ons dat er 's ochtends al een reanimatie was geweest net voor het punt waar zij stond. De politie, brandweer en ambulance waren uitgerukt en zijn met sirenes weggegaan naar het ziekenhuis. Hopelijk is het niet te laat voor deze wandelaar... Op dit moment krijgen we een mailtje van de organisatie. In de ochtend werd er al gespeculeerd over maatregelen aangezien het vrijdag nóg warmer gaat worden. Mensen hebben het over een kortere route, meer waterpunten, vroeger vertrekken en zelfs aflasten van de vrijdag. In deze mail wordt bekend gemaakt dat de 50KM de 40KM gaan lopen, de 40KM de 30KM en de 30KM een aangepaste variant van 20KM. Voor de militairen vervalt de bepakkingseis. Dit allemaal omdat er halverwege/eind middag temperaturen van boven de 30 graden worden verwacht.  Ergens zijn we blij met dit nieuws, maar aan de andere kant voelt het een beetje dubbel. Heb ik dan straks wel écht de vierdaagse gelopen? Met hetgeen wat Els ons vertelde, en het aantal sirenes dat we die dag al hebben gehoord, lijkt het een goede beslissing die de organisatie neemt.  Helaas was Groesbeek het moment dat Diede en ik opsplitsten. Ze had door de hoogteverschillen erg veel last van haar knieën gekregen en ook de eerste blaren waren al aanwezig. Dikke knuffel en dank voor het afleiden en meelopen (zonder training, op haar nikes!). Resy, Suzan en ik vervolgden onze weg naar Berg en Dal. Na een klein stukje gingen we op de rotonde rechtsaf de gevreesde Zevenheuvelenweg op. Wat een prachtige uitzichten over de wandelende menigte! Je krijgt bijna een Tour de France gevoel aangezien de gehele weg vol staat met campers en caravans. Deze mensen hebben zo vroeg hier al moeten zijn om een plekje te bemachtigen, waanzinnig!  Aan het eind van de Zevenheuvelenweg hebben we in de schaduw even plaatsgenomen. Het is nu toch wel heel erg warm geworden en de benen willen even rust van het bergop/bergaf gaan. Na een korte stop gaan we door naar Berg en Dal en vanuit hier is het nog maar ongeveer 5KM tot de finish. We doen echter rustig aan, aangezien zowel Resy als ik behoorlijk last hebben van de warmte. Dan maar wat meer stoppen!  In Nijmegen oost stond er nog een bekende langs de weg! Sanne (de vriendin van Joep, Bart zijn broer) komt uit de regio Nijmegen en is met een vriendin in de stad, wat leuk om haar even te zien en nog wat peptalk te krijgen! Kort na 16u komen we over de finish op de wedren. We zien meerdere lopers uit Zundert en kletsen wat na onder het genot van, natuurlijk, een koude klets! Els is niet alleen een geweldige verzorgster, maar ook een super taxichauffeur. Vanwege de route deze dag vertrekt de bus niet op de gebruikelijke plek net achter de Wedren en zuoden we nog een stuk naar het station moeten lopen. Els heeft ons bij de bushalte opgehaald en terug op de camping stond er een heerlijke pan nasi voor ons klaar!  Na het eten douchen en voor de laatste keer langs Richard om de spieren weer los te maken. Op deze een-na-laatste dag heeft hij zowaar twee blaren gevonden op mijn kleine teen. Eentje had ik zelf al gespot, maar de andere zat dusdanig op het topje dat ik hem zelf nog niet had opgemerkt. Even doorprikken en inpakken en we zijn klaar voor de laatste dag. Het ziet er dan echt naar uit dat we de Via Gladiola gaan halen!
Lees meer