200 Kilometer lopen voor mentale gezondheid

Fijn dat je deze pagina bezoekt om mijn verhaal te lezen. Graag vraag ik je op vooraf al om deze actie te delen om het leed wat mij helaas al is overkomen bij andere mensen kunnen voorkomen of te verminderen. 

 

Afgelopen jaar is er veel gebeurd. Na 36 jaar schaamte heb ik eindelijk mijn gedachtes en gevoelens op tafel durven leggen. Meteen gingen alle alarmbellen af en is er overwogen om mij in de crisisopvang te laten opnemen. Na een lang en complex gesprek is hier vanaf gezien en ben ik doorverwezen naar een behandelaar. Helaas bleek deze behandelaar mij niet te kunnen behandelen vanwege de complexheid van mijn klachten.

Via mijn werkgever is er een spoed intake aangevraagd om mij versneld in behandeling te krijgen. Na de intake was het ook al snel duidelijk dat zij mij ook helaas niet konden helpen. Wel hebben zij mij doorverwezen naar specialistische GGZ. Helaas betekende dit dat ik op een wachtlijst ben komen te staan. Acht weken gewacht tot de intake en nog 3 weken voor de uitslag hiervan.

Vanaf dat moment was het eindelijk meer duidelijk waar ik al die 36 jaar, in pieken en dalen, mee rond heb gelopen. Niemand was hiervan op de hoogte, zelfs mijn vrouw of ouders niet. Bang om mijn verhaal te delen.

Na divers gesprekken met specialistische GGZ is er uiteindelijk een behandelplan opgesteld. Deze zou beginnen met een groepstherapie. Helaas waren er dat moment geen groepen beschikbaar die van start gingen. Na enkele weken wachten is er een nieuwe groep gestart en ben ik begonnen met de groepstherapie.

Helaas heb ik alleen de eerste les kunnen volgen. In de week erna is bij mij de bom gebarsten en is het helemaal mis gegaan. Dit heeft geresulteerd dat ik begin van dit jaar (2024) door een helikopter ben opgespoord en door de politie uit een bos ben gehaald. Na een beoordeling van GGZ, is er in overleg met mij gekozen om mij vrijwillig te laten opnemen voor een time-out.

Tijdens mijn opname is mij aangeraden om te wandelen. Dit om de rust terug te vinden en mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen. Dagelijks heb ik dan ook diverse KM gelopen. Dit heeft mij tijdens de 4 weken van mijn opname dan ook erg geholpen. Ook na mijn opname ben ik doorgegaan met het wandelen om mijn rust te vinden.

Gekscherend zei iemand, kan jij niet meedoen aan de 4daagse. Meteen schoot er in mijn gedachten "Ja, dat zou ik best wel eens willen proberen, al is het wel erg ver, 50KM per dag". Toch maar eens kijken op de site van de 4daagse. Al snel bleek dat de kaartjes al lang uitverkocht waren en je enkel via hun website een kaartje van een andere kon overnemen. Door de grote vraag is dit nagenoeg onmogelijk, binnen een seconde was elke aangeboden kaart verkocht. In mijn speurtocht om op een andere manier aan een kaartje te komen, kwam ik ook de mogelijkheid tegen om een goed doel te sponsoren. Meteen sprong "MIND" eruit voor mij uit, dit door de recente gebeurtenissen. Dit was mij de doorslag om dagelijks diverse uren te proberen aan een kaartje te komen. Met veel inspanning is het eind april (2024) gelukt een kaartje te kunnen bemachtigen.

Nu ik een kaartje heb weet ik wat er van mij verwacht wordt. Veel trainen en mij inzetten dat ik als onervaren loper de vierdaagse kan uitlopen. Het meedoen is voor mij al een grote overwinning. Laat staan als ik hem uitloop.

Inmiddels gaat het met mij al een stukje beter. De scherpe randjes zijn er af en het diepste dal heb ik gehad. De weg naar boven ben ik inmiddels ingeslagen. Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb maar er is licht aan het eind van de tunnel. Ik zie het lopen van de 4daagse dan ook als stap in mijn herstel en ga ervan uit dat ik hier veel energie en kracht uit ga halen.

Graag wil ik onderstaande personen en instanties bedanken voor hun inzet tijdens mijn crisis. Jullie hebben mijn leven gered.
Mijn speciale dank gaat dan ook uit naar:
-Mijn ouders
-Mijn zoon en dochter
-Mijn broertjes, zusje en hun partners
-Mijn werkgever, ICT-Concept
-De huisarts
-GGZ midden Nederland
-Politie midden Nederland (Speciaal Denise)
-Al mijn Collega's
-Vrienden en kennissen

Helaas staat mijn vrouw niet op dit lijstje. Zij heeft tijdens deze periode last gehad van een burn-out. Hierdoor is de situatie heel anders bij haar binnengekomen. Dit heeft haar doen besluiten om vanaf dag een geen contact meer met mij te willen hebben. Ook heeft zij tijdens mijn opname aangegeven dat zij wenst te scheiden. Helaas heeft zij tijdens deze periode geen hulp of begeleiding gezocht/gekregen en heeft ze dit besluit genomen tijdens een piek van angst.

Met mijn deelname aan de 4daagse en de sponsoring van "MIND" hoop ik een bijdrage te kunnen leveren aan de geestelijke gezondheidszorg van Nederland. Afgelopen periode heb ik zelf moeten meemaken hoe hard deze bijdrage nodig is. Elke euro welke gedoneerd wordt, kan een situatie als die van mij voorkomen of verzachten.

PS: dit is een hele beknopte samenvatting van mijn situatie. Ik sta open om met mensen in contact te komen om hier verder over te spreken.