Als ik dat hele eind toch ga lopen…

Ik heb op eigen initiatief en uit vrije wil besloten om deze wandeling te doen. Niemand heeft mij daartoe gedwongen of mij dat onmogelijk gemaakt.  
De vrijheid om iets wel of niet te doen is voor de meesten van ons vanzelfsprekend, net als een dak boven ons hoofd, voldoende eten en onze geliefden om ons heen. Of de mogelijkheid om ongestraft onze mening te geven. 
Voor veel mensen zijn deze doodgewone zaken niet vanzelfsprekend.
Wie zijn wij om andere mensen dit niet te gunnen? Verplaats je eens in de situatie van een ander.
Wat zou jij doen als je niet in staat bent om je kinderen eten te geven? Of als je hen niet tegen geweld kunt beschermen?
Dat het ons goed gaat is niet zozeer onze eigen verdienste; veel vaker bepalen dom geluk of domme pech wie het goed heeft en wie slecht.
Daarom vind ik dat pechvogels die huis en haard ontvluchten het voordeel van de twijfel verdienen en goed opgevangen moeten worden. Ook al kost ons dat een klein stukje van onze welvaart, die de meesten van ons ook maar gewoon is komen aanwaaien.
Ik loop de 4-daagse voor mijzelf en als ik hem uitloop (cross fingers!) draag ik hem op aan Vluchtelingenwerk Nederland!

Groeten, Wim