Binnen 2

Nu op de 'Day After' besef ik me wel even wat voor prestatie ik heb neergezet. Vooral dag drie was een uitdaging! En na gisteren en de hele wandeling van Cuijck naar Nijmegen was een pittig. Gisteren was ik ook moe en lag dan ook op tijd in bed. Vanmorgen ben uit Ede terug naar huis gegaan en de wasmachine draait al weer.

Gisteren was de start lekker, ik kwam achter een groep militairen die een speedmars deden richting de eerste rust. Samen met een andere loper was ik aangesloten en hebben we de hele wandeling er achter gelopen waarna we beiden verder gegaan zijn in ons eigen tempo. Was mooi om zo de dag te beginnen en uit de drukte van de start te raken. Later heb ik ook aangesloten bij een groep van de politie, en dan heeft was lekker. Het fijne is dat ik dan fijn in tempo door kan rollen zonder gehinderd te worden door slingerende en feestende wandelaars. Tegelijkertijd geeft het mij in de rolstoel een gevoel van veiligheid. Stom genoeg voel ik mij zittend in de massa lopers best kwestbaar. Soms denk ik dat het te maken heeft dat ik dan het overzicht niet heb omdat ik nergens overheen/doorheen kan kijken. Dus de groepen die lopen, dat vind ik fijn om aan te sluiten.

De rest van de tocht ging ook lekker in tempo richting Cuijck waar alle routes samen komen, en het daarna in één grote slinger van wandelaars naar Nijmegen gaat. Het is heel bijzonder om daar doorheen te gaan, over de pontonbrug. Het is daar wel kippenvel! In Cuijck was ook Emile weer op een mooie plaats. Een moment van rust in een plek van de grootste drukte. Ja, door Cuijck vond ik vorig jaar indrukwekkend, en ook dit jaar werd ik er even stil van.

Richting Nijmegen begint het feeest op en langs de de route en ook dan geslenter achter de meute aan. Daarnaast een boel lawaai, muziek en mensen. Onderweg kwam er een hoosbui, een goede reden om mijn gehoorapparaat van het hoofd te halen. Deze kan niet tegen water, en ik hoef geen oordoppen in te doen. De regen koelde gelukkig wel af want het was heel erg warm ook deze dag weer. Ik vond het heerlijk om er doorheen te rollen, en dat voor iemand die geen regenwandelaar is. Toen het weer droog werd was het ook vrij snel weer warm en droogde de kleren aan mijn lijf snel weer op.

De laatste kilometers was ik er wel klaar mee! Ik werd moe en ik kreeg erg last van mijn benen. Ik denk dat ze de temperatuurwisseling van zon naar regen en terug na 4 dagen niet meer konden verwerken. Dat het zo groots is bij binnenkomst vind ik indrukwekkend en met niets te vergelijken. Ik werd aangesproken door iemand van het Rode Kruis bij op de Wedren. Ze adviseerde mij om na het afmelden even te gaan liggen bij één van de posten. Dat advies heb ik opgevolgd en dat is sterk tegen mijn natuur in. Ik voelde me niet ziek of beroerd, en ik voelde wel even dat het goed was om te doen. Het was achteraf ook de beste keuze van de dag. Gewoon even rust zodat ik daarna weer verder kon en de benen ook weer normaal aanvoelden.

Terug en Ede lekker gegeten, en een extra lekker aangekleed toetje gekregen van de kok. Vorig jaar was ik daar ook, en dat heeft daar ook indruk gemaakt. het was een hele mooie afsluiter van de dag van gisteren waarna ik vlot naar bed gegaan ben. De hele nacht heb ik geslapen als een blok beton, en de wekker heeft me wakker moeten maken.

Vanmorgen na een lekker ontbijt de spullen ingepakt en naar huis gegaan. Ja, ik voel mijn lijf, en spierpijn overal! Blaren op mijn handen en... een blaar op mijn voet rijker. Het is een zegen!

Groet, Fons