Dag 4, Cuijk

Ik weet even niet hoe ik dit ga beginnen, maar tegelijke tijd ook hoe ik dit ga afsluiten. Wat een 4 dagen... Maar wat ben ik dankbaar, dankbaar voor iedereen die mij heeft gesteund, dankbaar voor iedere donatie, dankbaar voor de mensen langs de kant, maar bovenal dankbaar voor mijn team, waarvan 1 in het bijzonder, maar dat weet ze. We waren deze week echt 1 team en dat maakt het extra bijzonder❤️

De dag begon weer met veel pijn, maar opgeven is gewoon weg geen optie. Bloedblaren of niet we gaan door. In overasselt taart gegeten, kopjes koffie en boullion. Joelende mensen langs de kant en hop door naar linden. Daar liepen we als echte sterren tussen de bekende films, wat een fantastische dorp. Door naar Cuijk waar een groots onthaal op je staat te wachten, dan over die o zo pijnlijke pontonbrug. Dan komt er een stuk waar je spanning en emoties stijgen, het is zwaar die laatste 10, maar we moeten door. Hup malden door waar het flink begon te regenen zo door naar die via gladiola! Weer kippenvel wat een onthaal! En dat allemaal voor ons?

Keizerkarelplein ik voel de tranen alweer rollen... De lucht breekt open en dan komt alles er gewoon weer uit. 1ste jaar zonder je moeder, het gemis, maar ook het besef, de opluchting en trots dat er allemaal even uitkomt. Eindelijk naar enorm afzien is daar dan de verdiende 8ste medaille🧡💚

Tot volgend jaar! En dan zonder blaren voor de 9!

Dankbaar, thanks! Ohja en cheers🍻